Thuis ben je
Het belang van veilig leren buiten je comfort zone
Thuis ben je….
“Kom bij mij thuis en wordt zelf een hotel mens” zei Arnon Grünberg tegen mij in de mail die via #decorrespondent was verzonden. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt. Wat is een hotelmens? Hoor ik daar ook bij? En wanneer voel ik mij thuis? Die zoektocht wilde ik wel maken op een zaterdagavond. En ja, samen met Arnon leek me ook gezellig. En dus ging ik zaterdag op pad. Naar Noordwijk met een rolkoffer vol herinneringen. Want dat was in de mail gevraagd. Als echt zoekend hotelmens met rolkoffer, inclusief bijbehorend geluid en softshell jas kwam ik aan in Noordwijk. Ik ging op zoek naar het verzamelpunt. In de mail van Arnon Grünberg stond dat ik ruim op tijd moest zijn. Voor de eerste keer was ik dat. Omdat ik wist dat Arnon die mail niet alleen aan mij gestuurd had verwachtte ik nog meer zoekende hotelmensen. Inclusief overlastgevend geluid van rolkoffers. Er was niemand. Midden op de afgesproken plek stond ik alleen. Vijftien minuten voordat ik er uiterlijk moest zijn. Ik begon te twijfelen. Het zou niet de eerste keer zijn dat ik op een verkeerde dag, een verkeerde datum of een verkeerd tijdstip ergens op duik. Meestal is dat niet erg. Behalve die ene keer toen ik naar Schotland op vakantie ging. De boot naar Schotland vond het nodig om een dag eerder te vertrekken dan dat ik in mijn hoofd had. Dat was een leermoment. Ik keek nog een keer naar de mail. Alles klopte. Ik besloot te blijven staan.
“Ben jij er ook één?”
Er verscheen een hoofd boven een rand uit . “Ben jij er ook één?” Zei ze. En het hoofd bewoog zich merkwaardig langzaam verder naast de rand. Er verscheen nog een tweede hoofd. Die nieuwsgierig naar me keek. “Ik ben er ook één” zei ik. Er vanuit gaande dat zij ook zoekende hotelmensen waren. De twee zoekende hotelmensen bleken op een fiets te zitten. Ze sloten met fiets en al bij mij aan. Langzaam kwamen er steeds meer zoekende hotelmensen met tassen en koffers bij. Er was maar één andere rolkoffer meegenomen. De groep bleef prettig klein. Twee dames met een lijst en een boek keken of iedereen er was. Dat was niet zo. We begonnen. Niemand wist waaraan.
Er werd een stukje voorgelezen uit het nieuwe boek van Arnon Grünberg “Thuis ben je - Berichten van een hotelmens”. Daar kwam een opdracht uit voort en al wandelend en vertellend door Noordwijk leerde ik een nieuw rolkoffer persoon kennen. Binnen 5 minuten vertelden we dingen die maar heel weinig mensen wisten. Merkwaardig dacht ik. De rolkoffer persoon die aan mij gekoppeld was leek me betrouwbaar. Ik vond haar aardig. En dus vertelde ik. Datzelfde deed ze bij mij. Al wandelend bij een zonsondergang. Tien minuten daarvoor had ik haar nog nooit gezien.
Delen met de zoekende hotelmens
In het hotel aangekomen mochten we plaatsnemen aan een lange tafel. Arnon Grünberg had regels geschreven die mij hielpen bij een schrijf opdracht. Ik schreef. Daarna gingen we naar een hotelkamer. En daar ontmoette we Arnon, de schrijver en (hotel)mens. Ieder zoekend hotelmens las zijn verhaal hardop voor. Mooie verhalen, open en eerlijk. Ik las als laatste voor.
Presenteren en vertellen voor groepen gaat me makkelijk af. Zo niet deze avond. Met hoge ademhaling en trillende handen las ik mijn verhaal voor. Het verhaal opschrijven is één ding en het vervolgens hardop delen is een tweede. Ik bevond mij duidelijk buiten mijn comfort zone. Ik weet dat ik dan aan het leren ben. Mits de setting veilig is.
Thuis ben je….
Ik heb het als een bijzondere avond ervaren met een hoog “voel je thuis” gehalte. Een onverwachte bijkomstigheid is dat deze avond mij weer nieuwe inzichten heeft gegeven over buiten je comfort zone treden, veiligheid en persoonlijke grenzen. En dat is een hele waardevolle ervaring voor de groepen die ik train, waar veiligheid vrijwel altijd van belang is. Ik heb ook veel bijgeleerd over zoekende hotelmensen met tassen en koffers die bij hun passen. :)
Ik begon deze avond met een zoektocht. Een nieuwsgierigheid. En ik meen voor mijzelf een mooi antwoord te hebben gevonden op de vraag “Thuis ben je…” : Thuis ben ik waar ik mij veilig voel.
Met veel dank aan #decorrespondent en #Arnongrunberg voor het organiseren van deze avond.
